انواع سیستم معاملاتی

انواع سیستم معاملاتی

دو نوع سیستم معاملاتی کلی برای فعالیت در بازار وجود دارد؛ سیستم های مکانیکی و اختیاری. سیگنال های معاملاتی که سیستم های مکانیکی می دهند عمدتاً براساس تحلیل های تکنیکالی هستند که با روش سیستماتیک انجام شده است (اندیکاتورهای تنیکال، الگوهای نموداری و غیره).  از سوی دیگر، سیستم های اختیاری برای ورود و خروج از بازار از تجربه و قضاوت استفاده می کنند.  کدامیک از این دو نتایج بهتری در پی خواهد داشت؟ یا مهمتر از آن، کدامیک با سبک معامله شما هماهنگ تر است.  در ابتدا نقاط ضعف و قوت روش هر دو سیستم را تحلیل می کنیم. 

سیستم های مکانیکی

مزایا: این نوع سیستم می تواند به صورت خودکار عمل کند و بک تست کارآمدی دارد. قوانین این سیستم بسیار سفت و سخت است؛ یا معامله می کنیم یا معامله نمی کنیم. معامله گران مکانیکی (کسانی که از سیستم های مکانیکی استفاده می کنند) نسبت به معامله گران اختیاری کمتر در معرض پیروی از احساسات شان قرار می گیرند. 

معایب: بسیاری از معامله گران بک تست سیستم های معاملاتی را اشتباه انجام می دهند. برای تولید رسیدن به نتایج دقیق باید داده ها را ثبت کرد.  بازار همیشه در حال تغییر است. بازار (و همه بازارهای دیگر) یک بخش تصادفی دارند. شرایط بازار ممکن است شبیه به هم باشند اما هیچگاه یکسان نیستند. اگر یک سیستم در گذشته موفقیت آمیز بوده است الزاماً به این معنا نیست که در آینده هم موفقیت آمیز خواهد بود.

سیستم های اختیاری

مزایا: سیستم های اختیاری می توانند به سادگی با شرایط جدید بازار سازگار شوند. تصمیم های تجاری برمبنای تجربه استوار هستند. به این ترتیب معامله گران می آموزند چگونه تشخیص دهند احتمال موفقیت کدامیک از سیگنال ها بیشتر است. 

معایب: این سیستم ها یصورت خودکار کار نمی کنند و امکان انجام بک تست هم ندارند؛ زیرا همیشه تصمیمات برمبنای قضاوت معامله گر انجام می شود. توسعه و گسترش تجربیاتی که برای یک معامله موفق مورد نیاز است و پیگیری معاملات با یک روش اختیاری، زمان زیادی می برد؛ که باعث پرخطر بودن سیستم در مراحل اولیه می شود. 

کدام روش برای معامله گران بازار بهتر است

توصیه می شود که معامله را با سیستم مکانیکی آغاز کنید. با کسب تجربه های بیشتر، می توانید تشخیص دهید که کدام سیگنال نتایج بهتری دربردارد اما رسیدن به این مرحله نیاز به صرف زمان و تجربه دارد؛ بنابراین بهتر است در ابتدا با سیستم مکانیکی شروع کنید. 

نکته دیگری که باید مدنظر داشته باشید این است که اگر از آن دست معامله گرانی هستید که دنبال کردن سیگنال های معاملاتی برایتان دشوار است، بهتر است از سیستم های مکانیکی استفاده نکنید زیرا قضاوت ها و پیش بینی های شما نقش مهمی در سیستم شما ندارد. بلکه باید فقط معاملاتی را انجام دهید که سیستم سیگنال آن را ارائه کرده است.

اگر موانع روانی که روی هر معامله گری تاثیر می گذارد (خشم، طمع، ترس و غیره) شما را درگیر یک سناریوی ناخواسته کرده است، بهتر است از سیستم های معاملاتی مکانیکی استفاده نکنید. زیرا با استفاده از سیستم مکانیکی باید فقط از آنچه که سیستم به شما می گوید پیروی کنید؛ خرید کنید، بفروشید، یک پوزیشن را ببندید. هیچ تصمیم دیگری گرفته نمی شود. 

از سوی دیگر اگر یک معامله گر منضبط و باتجربه هستید، بهتر است از سیستم های اختیاری استفاده نکنید؛ زیرا سیستم های اختیاری با شرایط بازار منطبق می شود و شما می توانید با تغییر بازار شرایط و تصمیم های معاملاتی تان را تغییر دهید.  

آیا معامله با سیستم های اختیاری هیچ قانونی ندارد

کاملاً غلط است. معامله با سیستم های اختیاری به این معناست که ابتدا معامله گر تنظیمات خودش را (برای سیستم معاملاتی) مشخص می کند سپس تصمیم می گیرد چکار کند. با این حال هر معامه گری نیاز به قوانین مشخصی دارد که باید از آنها پیروی کند؛ مثل اندازه پوزیشن، شرایطی که باید قبل از ورود به بازار وجود داشته باشد و مواردی از این دست.  اگر تصمیم بگیرید که معامله گر مکانیکی باشید یا معامله گر اختیاری، در هر دو حالت چند نکته مهم وجود دارد که باید به آنها توجه کنید:

باید اطمینان بیابید که سیستم معاملاتی که برای فعالیت در بازار انتخاب کرده اید کاملاً با شخصیت شما تناسب و همخوانی دارد. درغیر اینصورت بعد از مدتی می بینید که از سیستم معاملاتی تان سبقت گرفته اید (خودتان آن را طراحی کنید).

علاوه براین باید قوانین تان را کاملاً مشخص و تعریف کنید و اصولی داشته باشید که در معاملات تان از آنها پیروی کنید.

برای ساختن سیستم کامل و جامع برای خودتان وقت بگذارید. اینکار آسان نیست و نیاز به زمان و تلاش دارد اما در آخر، اگر کارتان را درست انجام داده باشید به نتایج مداوم و سودآوری می رسید.